چقدر سخت است منتظر کسی باشی که

هیچ وقت

فکر آمدن نیست..

میخوای اسمش را هر چه بگذاری بگذار
اما انصاف داشته باش
روزگار می چرخد
نوبتی هم باشد به تو هم می رسد

تمام نیمکتهای پارک دو نفره اند...
.
.

.
....
.
.
.

بی خیال...
به درخت تکیه میدهم...