اين روزها …



يا به تو مي انديشم ،



يا به اين مي انديشم ، که چرا !؟


به تو مي انديشم ... !!

پیداست هنوز شقایق نشدی ...
زندانی زندان دقایق نشدی ...
وقتی که مرا از دل خود مي راني ...
يعني كه تو هيچ وقت عاشق نشدي ...
زرد است كه لبريز حقايق شده است ...
تلخ است كه با درد موافق شده است ...
شاعر نشدي وگرنه مي فهميدي ...
پاييز بهاريست كه عاشق شده است ...

آسمانم تیرست و در این تاریکی دلخورم از دل خویش

دلخورم از دنیا که مرا بازی داد...

که دلم را بفریفت و از آن سنگی ساخت

سخت سیاه گشت دلم...

بقيه در ادامه مطلب

خوابیده بودم کابوس می دیدم

از خواب بلند شدم تا به آغوشت پناه ببرم،

افسوس

یادم رفته بود که از نبودنت به خواب پناه برده بودم ...

دستهایم را تا ابرها بالا برده ای

و ابرها را تا چشمهایم پایین

عشق را در کجای دلم …..

پنهان کرده ای که :

هیچ دستی به آن نمیرسد !

من به تنهایی یک چلچله
در کنج قفس
بند بند وجودم
همه در حسرت یک پرواز است
من به پرواز نمی اندیشم
به تو می اندیشم
که تو زیبا تر از اندیشه یک پروازی ...