مي خواستم زندگي كنم، راهم را بستند

 
گريستم، گفتند بهانه است
خنديدم گفتند ديوانه است

قلبم را عصب کشی کرده ام

دیگر نه از سردی نگاهی می لرزد

و نه از گرمی آغوشی می تپد

راستی که هر کس به چیزی آشناست.
گیاه با خاک،
ماهی با آب،
و من با تو آشنایم

رویاهایم را در کنار کسانی گذراندم که بودند ولی نبودند.....!
همراه کسانی بودم که همراهم نبودن.....!
وسیله کسانی بودم که هرگز آنها را وسیله قرار ندادم...!
دلم را کسانی شکستند که هرگز قصدشکستن دل آنها را نداشتم....!
و تو چه دانی که عشق چیست.....؟
عشق .....:

سکـــــــــــــــــــــــــــــــــــوتی

است در برابر همه اینها....!

بگذار تا همیشه حقیرترین غمها، یا ناچیزترین شادی های خود را به هم بگوییم.
این اعتمادها،این همدلی باشکوه، هردو حق و وظیفه ی عشق اند.

چشمانت هستی ام را به دار می کشند

روحم را تا کجا می برند چشمانت

زندان تاریکیست سیه چشمانت

از محبس چشمانت رهایم نکن

این جا برای از تو نوشتن هوا کم است

دنیا برای از تو نوشتن مرا کم است

اکسیر من نه این که مرا شعر تازه نیست

من از تو می نویسم و این کیمیا کم است

بقيه در ادامه مطلب