بيا خودمان باشيم
تو حرف بزني ، من نگاه كنم

من نگاه كنم، توبخواني

و بعد لبخند بزنيم بر اين همه ديوانگي

براي انتقام از

فرداهايي كه براي ما نيست

صبحانه عشق داريم

لای برگهای ریخته شده ،

کمی بوسه یواشکی و یک لیوان آب باران

برای شام رژیم سکوت گرفته ام... و یک ته استکان اشک حسرت..

تو بگو شاعرانه نيست؟

رقيب من:

بهشت چشماش مال تو،من تو نگاش گُر میگیرم

تو مهربونی شو میخوای،من واسه اخمهاش میمیرم

گفتی مسافری

ومن آنقدر ساده ام که

سالهاست

نماز دلم را شکسته میخوانم.